Στο βιβλίο αυτό ο Μπούκτσιν ανασκευάζει αυτόν τον μύθο, κάτω από τις διάφορες ιδεολογικές του μεταμφιέσεις - μαλθουσιανισμός, νεομαλθουσιανισμός, κοινωνικός δαρβινισμός, φασισμός, «οικολογία του βάθους» κ.λ.π. - καταρρίπτοντας μεθοδικά και αμείλικτα τη φαινομενική λογική του και αποκαλύπτοντας αυτό που κρύβεται πίσω: τη ριζική απανθρωπιά του κεφαλαίου και τη μοίρα που αυτό επιβάλλει στους φτωχούς.
Γράφει: « …κανείς δεν μπορεί να μιλάει πια για «πληθυσμιακό πρόβλημα», δίχως να το συσχετίσει με το ταξικό και το κοινωνικό πρόβλημα. Θα χρειαζόταν να γραφούν τόμοι ολόκληροι για να ξεμπερδευτούν τα μπερδεμένα νήματα που συνδέουν την πείνα με τις μορφές γαιοκτησίας, την υλική βελτίωση με τη φθίνουσα πληθυσμιακή αύξηση, την τεχνολογία με την παραγωγή τροφίμων, τους εμφύλιους πολέμους και το ρόλο της Παγκόσμιας Τράπεζας και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου με τις μεθόδους καλλιέργειας της γης… Οι άνθρωποι δεν μπορεί να υποβιβάζονται από τον νεομαλθουσιανισμό σε απλά ψηφία, δίχως, τουλάχιστον, να αντικατασταθεί ο οφειλόμενος σεβασμός προς τη ζωή από μια νέα απάνθρωπη μορφή οικοκτηνωδίας».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου