
Τη μάνητα, θεά, τραγούδα μας του ξακουστού Αχιλλέα,
ανάθεμά τη, πίκρες πού 'δωκε στους Αχαιούς περίσσιες
και πλήθος αντρειωμένες έστειλε ψυχές στον Άδη κάτω
παλικαριών, στους σκύλους ρίχνοντας να φάνε τα κορμιά τους
και στα όρνια ολούθε ―έτσι το θέλησε να γίνει τότε ο Δίας―
απ' τη στιγμή που πρωτοπιάστηκαν και χώρισαν οι δυό τους,
του Ατρέα ο γιος ο στρατοκράτορας κι ο μέγας Αχιλλέας.
Ομήρου Ιλιάδα (σε μετάφραση Νίκου Καζαντζάκη)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου