Ο “Ζητιάνος” (1896) είναι το καλύτερο ίσως έργο του Ανδρέα Καρκαβίτσα και ένα από τα πιο γνωστά της ελληνικής λογοτεχνίας. Αναφέρεται στις συνθήκες εξαθλίωσης στη Θεσσαλική επαρχία, προβάλλοντας έναν τερατόμορφο αδίστακτο ζητιάνο ως πνεύμα του κακού. Κυριαρχεί λοιπόν η μορφή ενός “αντιήρωα” που εκμεταλλεύεται αναίσχυντα τις προλήψεις, την αθλιότητα, τη μιζέρια και την κακία των χωρικών, εξαπατώντας τον έναν μετά τον άλλο, επιδιδόμενος σε μάγια και μαγγανείες, φθάνοντας μέχρι το έγκλημα και καταφέρνοντας στο τέλος να ξεφύγει, πλουσιότερος και θριαμβευτής. Η κακία, η ζήλια, το μίσος και τα πλέον ποταπά ανθρώπινα συναισθήματα, σε ένα περιβάλλον όπου κυριαρχούν η φτώχεια και οι προλήψεις, απεικονίζονται με ζωντάνια και σκληρότητα που σοκάρει. Το μυθιστόρημα αποτελεί μια πικρόχολη σάτιρα της κοινωνίας των προλήψεων και δεισιδαιμονιών στη νεώτερη Ελλάδα.
24 Νοε 2007
Ανδρέας Καρκαβίτσας - Ο ζητιάνος
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου