Ο Δημήτριος Χατζηασλάνης γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1790 και πήρε την προσωνυμία Βυζάντιος λόγω της καταγωγής του. Στην Πόλη μεγάλωσε και ασχολήθηκε με την αγιογραφία. Εργάστηκε ως αγιογράφος μέχρι το 1812, οπότε διορίστηκε διερμηνέας στην Αυλή του μπέη της Τύνιδας. Με το ξέσπασμα της Επανάστασης έφυγε για την επαναστατημένη Ελλάδα και έφτασε στην Κυπαρισσία, όπου αγωνίστηκε στο μεσσηνιακό στρατόπεδο. Διετέλεσε αναπληρωτής γραμματέας της Πελοποννησιακής Γερουσίας, γραμματέας της επαρχίας Τριφυλίας και έπαρχος Κορώνης και Γαστούνης, ενώ υπήρξε επίσης γραμματέας του πρώτου δικαστηρίου εγκλημάτων που συστάθηκε από τους έλληνες αγωνιστές το 1826 και Γραμματέας επί των Πολεμικών.Το 1838, λίγα χρόνια μετά το θάνατο του Καποδίστρια, παραιτήθηκε από τις δημόσιες θέσεις λόγω διαφωνιών του με την κυβερνητική πολιτική και αναγκάστηκε να επιστρέψει στην αγιογραφική δράση. Γνωστή είναι η αγιογράφησή του στο ναό του Αγίου Ανδρέου στην Πάτρα, ενώ έργα του σώζονται στο Ναύπλιο και στους ναούς της Υπαπαντής και του Προδρόμου στην Καλαμάτα. Πέθανε το 1853 στην Πάτρα. Στο χώρο της νεοελληνικής λογοτεχνίας ο Βυζάντιος εντάχτηκε με τα θεατρικά έργα του και κυρίως την κωμωδία του Βαβυλωνία (1836), ενώ έγραψε επίσης τις κωμωδίες Ο Σινάνης (1838 ), Γυναικοκρατία (1841) και ο Κόλαξ (δημοσιεύτηκε το 1858 μετά τον θάνατό του).
Η Γυναικοκρατία είναι μια από τις λιγότερο γνωστές θεατρικές κωμωδίες του Δημήτριου Χατζηασλάνη ή Βυζάντιου. Το έργο εκδόθηκε το 1841. Είναι και αυτή μια σάτιρα ηθών, όπως και η Βαβυλωνία. Ο Βυζάντιος σ' αυτό το έργο κρούει τον κώδωνα του κινδύνου και σατιρίζει την εμφάνιση στην ελληνική κοινωνία των ξενόφερτων, «δυτικών» ηθών, συνηθειών και ιδεών. Σ' αυτές ανήκει κατ' αυτόν και η «χειραφέτηση της γυναίκας», ο φεμινισμός ο οποίος παρουσιάζεται με την πιο χονδροειδή και απλοϊκή μορφή του. Σύμφωνα με τον Βυζάντιο, όταν μια ιδέα γίνει μόδα προτού προλάβει να δουλευτεί και να αφομοιωθεί από το κοινωνικό σύνολο, είναι επικίνδυνη και πρέπει να εξοβελιστεί. Και φυσικά το μέσο με το οποίο ο Βυζάντιος προσπαθεί να διδάξει το ακροατήριο του δεν μπορεί να είναι παρά η καυστική σάτιρα. Ο Βυζάντιος, ο οποίος ήταν ζωγράφος, κατάφερε να σκιαγραφήσει με σπαρταριστό τρόπο τους χαρακτήρες των πρωταγωνιστών του και να καυτηριάσει για άλλη μια φορά τις ξένες ιδέες που επιβλήθηκαν στο νεοσύστατο ελληνικό κράτος απ' την επαφή του με τη δυτικά ήθη και έθιμα.
Βυζάντιος Δημήτριος - Η γυναικοκρατία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου