«Το βιβλίο ετούτο δεν είναι βιογραφία, είναι εξομολόγηση του αγωνιζόμενου ανθρώπου. Δημοσιεύοντάς το έκαμα το χρέος μου, το χρέος ενός ανθρώπου που πολύ αγωνίστηκε, πολύ πικράθηκε στη ζωή του και πολύ έλπισε.» Ν.Κ.
Την πρώτη ιδέα για τη συγγραφή βιβλίου, υπό μορφή μυθιστορήματος, για τη ζωή του Χριστού ο Νίκος Καζαντζάκης εμπνεύστηκε τον καιρό της γερμανικής κατοχής. Θα το ονόμαζε “Τ’ Απομνημονεύματα του Χριστού”. Η πρώτη ιδέα κυοφορείται μέσα του και οκτώ χρόνια αργότερα αρχίζει να γράφει το βιβλίο, αλλά με άλλο όνομα: “Ο Τελευταίος Πειρασμός”. Το τελειώνει το 1951. Η πρώτη έκδοση γίνεται σε μεταφράσεις στα σουηδικά και στα νορβηγικά το 1952.
Στον Νίκο Καζαντζάκη παρουσιάζεται ο Εσταυρωμένος Χριστός με τη δυαδική φύση, τη θεία και την ανθρώπινη, ως άνθρωπος να υποφέρει και να βασανίζεται φρικτά. Σ’ αυτή την ανθρώπινη στιγμή του απειροελάχιστου χρόνου, κατά τον Καζαντζάκη, ο Χριστός βυθίζεται στον λήθαργο του απύθμενου πόνου και βλέπει ένα φευγαλέο όνειρο, πως τάχατες ήταν ένας άνθρωπος σαν όλους τους άλλους και γευόταν τις απλές ανθρώπινες χαρές, την καθημερινή βιοπάλη, με σύζυγο και παιδιά σ’ ένα οικογενειακό σπιτικό.
Η Εκκλησία της Ελλάδος κάτι ακούει. Και σπεύδει να το καταδικάσει, προτού ακόμη εκδοθεί στα ελληνικά. Η ελληνική έκδοση θα γίνει τρία χρόνια αργότερα, το 1955. Αλλ’ εν τω μεταξύ, το 1953, τυπώνεται σε πρώτη έκδοση ο “Καπετάν Μιχάλης” -το έπος της Κρήτης-, και η Εκκλησία της Ελλάδος ζητά από το κράτος τον διωγμό του Καζαντζάκη για μερικές σελίδες του βιβλίου.
Το 1954 η Παπική Εκκλησία ενέγραψε τον “Τελευταίο Πειρασμό” του Νίκου Καζαντζάκη στον περίφημο Index, τον Κατάλογο Απαγορευμένων Βιβλίων, όπου είχε εγγράψει ως απαγορευμένη και τη θεωρία του Γαλιλαίου, ότι η Γη γυρίζει γύρω από τον Ηλιο και όχι ο Ηλιος γύρω από τη Γη. Ο Καζαντζάκης έστειλε τότε τηλεγράφημα στην Επιτροπή του Index με τη φράση του χριστιανού απολογητού Τερτυλλιανού: «Ad tuum, Domine, tribunal apello». Δηλαδή: «Στο Δικαστήριό σου, Κύριε, κάνω έφεση».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου